ISLANDIA

ISLANDIA

Germ. Istand, Gall. Islande, Ins. maris Sept. amplissima, nomen habet aglacie, quae illi ad Bor. perpetuo adhaeret, nam ibi iam incipit mare Congelatum: dicitur etiam Snelandia, a nive, et Gardartsholm, a Gardarto eius inventore; quibusdam videtur esse Thule veteribus cognita, sed his Saxo Grammaticus, Crantzius, Milius Iovius, et Peucerus refragantur. Est extensa ab Ortu in Occ. Patet in longit. 100. mill. Germ. ut vulgus scriptorum habet, his addit 44. Angrimus Ionas Islandus. Baudr. longam facit 200. leuc. Gall. latam 100. circiter. Sita est non sub Meridiano primo, ut notant aliqui, sed octavo inde gradu: satis culta et fertilis versus oramlitor. pro maiori parte in mediterraneis inculta est et montosa, praesertim versusplagam Sept. ob austera spiracula venti Circii, quinec frutices, ut tradit Olaus. elevari permittit. Huc Norvegii tyrannidem Haraldi fugientes,

migrârunt, Duce Ingulfo. A. C. 860. Subest regno Norvegiae, inter quam et Groenlandiam sita est, ab A. C. 1260. quo primum buic homagium incolae praestitêrunt, quâ ratione Rex Daniae, (a quorum no Canuto iam cum Orcadibus subacta fuit, A. C. 1062.) qui et Norvegiae, eo quotannispraefectum mittit, cui nunc obe diunt, ut quondam suis Episcopis: a quibusad Christianam fidem, sub Adelberto Ep. Bremensi, conversi fuêre: Canutus Vandalo rum Rex hîc, ut et in Dania, Suecia, Norvegia ac Groenlandia, Episcopos instituit, A. C. 1133. Quadripartitâ distinctione dividitur secundum quatuor mundi plagas, in Occid. quadrantem, s. Vestlendingafiordung, incolis: in Orient. quadrantem, Austlendingasiordung: in Sept. Nordlendingasiordung, et Mer. Sudlendingasiordung. Duos habet Episcopatus cathedrales, Holam, et Scalholt, cum scholis utrique adiunctis. Moneta carentsua et urbibus, nam montes habent pro urbibus, et fontes pro deliciis, ita tradente Crantzio, qui specus eos plerumque habitare dicit, ad montium latera excavatis mansiunculis, imprimis tempore brumali, quod Olaus quoqueasserit. Ex ossibus piscium domos construunt, penuriâ lignorum: quibus etiam in farinam subactis, panis loco vescuntur: lingua utuntur Cimbrica, sive Germanica veteri, quâ sacra Biblia interpretata typiselegan tissimis sunt ex cusa A. C. 1584. Praeter equos et boves nullum armentum apud hos est: praeter Betam et Iuniperum nullam ferè arborem habent: at graminis adeo fecundum solum, ut nisi pecus a pabulo interdum arceatur, ab aruina ne suffocetur, periculum sit. Boves et vaccae hîc omnes cornibus carent, ex Orientalis et Borealis ins. plaga: ibidem sunt montis ignivomi, quales sunt Hecla, Crucis, Helga: Ibi insignes catelli quoque, Militensium aemuli, falcones, ursi albi. Incolae robusti et feroces. Porro Spiritus in hac ins. s. umbrae comperiuntur, se exhibentes manifestos humanis in ministeriis, s. alio violento casu enectorum, ut refert idem Olaus: Fons est, qui fumigantis aquae vitio naturalem cuiuslibet rei originem demolitur, et quidquid fumi huius exhalatione respergitur, in lapideae naturae duritiem transmutatur, forma duntaxat superstite: Est fons postilentis undae, quem qui gustaverit, perinde ac veneno posternitur. Sunt latices Cerealis poculi proprietatem imitantes. Sunt et ignes, qui cum linum cousumere nequeant, aquae mollitiem depascuntur. Sed qui omnia huius ins. insolita naturae miracula cognoscere desiderat, adeat Albert. Crantzium, Saxonem Grammaticum. Ioh. et Olaos Magnos Ioh. Matal. Metell. Urbes praecipuae sunt Hola et Schalorum, et Besteda arx, ubi Prorex Ins. commoratur. Baudr. Ortel. Magin. Mercat. Cluv. Strabo l. 4. Quibusd. Islandia Thule Vett. est. Vide Thule. Ei communi iurisdictionis vinculo cohaerent Ins. Ferrenses et Schetlandicae, avium proventu non ignobiles: Itidem sub Danorum Rege: ut terra

Sanct Theylige Land, haud procul ostio Albis sita. Vide quoque Georg. Horn. Orbe Imp. p. 357. cum Notis Ioachemi Felleri.